Το ύφασμα τοποθετείται μέσα σε ένα καλούπι και στη συνέχεια διαχέεται στο εσωτερικό του ρητίνη, έως το σημείο της μέγιστης δυνατής πλήρωσης του (σημείο κορεσμού).
Η διαδικασία επαναλαμβάνεται σε περισσότερες από μία στρώσεις υφάσματος, ανάλογα με τις ζητούμενες μηχανικές ιδιότητες.
Η κατασκευή αφήνεται σε συνθήκες περιβάλλοντος, ώσπου να ολοκληρωθεί η διαδικασία σκλήρυνσης της ρητίνης.
Σημειώνεται ότι πριν την 1η στρώση υφάσματος, μπορεί το καλούπι να επικαλυφθεί με ένα φύλλο μη ενισχυμένου πολυμερούς (gel coat), το οποίο και θα αποτελέσει την εξωτερική επιφάνεια της κατασκευής.

Τα υφάσματα τοποθετούνται και εμποτίζονται με ρητίνη, όπως στη μέθοδο Wet Lay-up, και στη συνέχεια εφαρμόζεται στην κατασκευή υποπίεση για την καλύτερη ομογενοποίηση του υλικού.
Η υποπίεση επιτυγχάνεται μέσω του σφραγίσματος της κατασκευής με χρήση ειδικής σακούλας και αφαίρεσης του αέρα με αντλία κενού.

Η έγχυση ρητίνης εν κενώ (Vacuum infusion) είναι μια διαδικασία κατασκευής προϊόντων από σύνθετα υλικά με χρήση κλειστού καλουπιού.

Το σύστημα βρισκόμενο σε υποπίεση, απορροφά τη ρητίνη μέχρι τον πλήρη κορεσμό του μέσου ενίσχυσης.
Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη μέθοδος είναι απόλυτα ελεγχόμενη, καθώς διέπεται από το νόμο του Darcy. Οι παράγοντες που την επηρρεάζουν είναι (α) το μέσο ενίσχυσης, (β) το ιξώδες του πολυμερούς και (γ) η διαφορική πίεση μεταξύ ατμόσφαιρας και συστήματος.

Εφόσον κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οι τρεις αυτές παράμετροι παραμείνουν σταθερές, η μέθοδος αυτή διασφαλίζει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η έγχυση ρητίνης εν κενώ είναι φιλική προς το περιβάλλον, καθώς το σύστημα δεν έρχεται σε επαφή με την ατμόσφαιρα (closed mold process).

Κατά τη μέθοδο LRTM (Light Resin Transfer Molding) χρησιμοποιούνται δύο καλούπια. Το ένα αποτελεί τη βάση και επιστρώνεται με τα υφάσματα και το δεύτερο είναι εύκαμπτο και σφραγίζει με τη βάση, δημιουργώντας ένα κλειστό σύστημα δύο καλουπιών. Στη συνέχεια με ή χωρίς τη βοήθεια αντλίας για τη μεταφορά ρητίνης, επιτυγχάνεται ο κορεσμός του μέσου ενίσχυσης.

Στη μέθοδο αυτή χρησιμοποιούνται υφάσματα που εμπεριέχουν συγκεκριμένο ποσοστό ρητίνης (προεμποτισμένα υφάσματα/prepreg).
Αφού επιστρωθούν στο καλούπι με κατάλληλη τεχνική, σφραγίζονται και στη συνέχεια η κατασκευή εισέρχεται στον αυτόκλειστο φούρνο (Autoclave).
Μέσω εφαρμογής πίεσης στην καμπίνα του φούρνου, υποπίεσης στο σύστημα (κατασκευή με δυο καλούπια), καθώς και υψηλής θερμοκρασίας, εξασφαλίζεται ελεγχόμενα ο πλήρης πολυμερισμός του υλικού επιτυγχάνοντας αναβαθμισμένες μηχανικές ιδιότητες.

Η μέθοδος αυτή είναι παρόμοια με την μέθοδο Autoclave με τη διαφορά ότι δεν χρησιμοποιείται θετική πίεση στην καμπίνα του φούρνου.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί συστήματα πολυμερών τα οποία με τις κατάλληλες τεχνικές μπορούν να προσδώσουν μηχανικές ιδιότητες στο υλικό οι οποίες είναι εφάμιλλες με αυτές που αναπτύσσονται μέσω της μεθόδου του αυτόκλειστου φούρνου (autoclave).
Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να κατασκευάσουμε προϊόντα υψηλών μηχανικών ιδιοτήτων, χωρίς τη χρήση ακριβού μηχανολογικού εξοπλισμού προσφέροντας ευελιξία στη διαδικασία παραγωγής.

Στη μέθοδο αυτή χρησιμοποιείται ένα προεπεξεργασμένο κομμάτι αφρού (εποξικού, πολυουρεθανικού, XPS, PVC κτλ.), στο οποίο επιστρώνεται το μέσο ενίσχυσης δίνοντάς του την τελική μορφή.
Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συχνά για την κατασκευή πρωτοτύπων ή μοντέλων.
Συχνά ο αφρός που περικλείεται από το υλικό παραμένει, προσδίδοντας σκληρότητα και ακαμψία στην κατασκευή.